Geloofsgesprekken

Daar zaten ze op de bank in de soos. Oefen een gesprek was de opdracht. Vertel je eigen verhaal of als je dat niet kunt of durft, maak er dan een rollenspel van. Hij een oudere man, zij een jonge moeder die de dertig nog moet aantikken. Een ander gemeentelid (34) zou observeren en feedback geven. Oefenen, gewoon proberen. De eerste vraag stelde ze zoals ze zojuist had geleerd: stel open vragen. Die vragen beginnen met: wie, wat, waar, wanneer, waarom, hoeveel en hoe.

“Hoe gaat het met u?” Ze vroeg het bijna jolig. Ze was aan het oefenen. Hij dacht even na… “Het valt niet mee op dit moment.” Later vertelde hij dat hij even had geaarzeld hoe hij het gesprek wilde doen: zijn eigen verhaal vertellen of een soort rollenspel beginnen. Hij besloot gewoon te vertellen hoe zijn leven er op dit moment voorstond. Zij stelde nog een vraag op een luchtige toon. Oh ja, open vragen stellen, ze lachte en zei: “Hoe bedoelt u dat? Het valt niet mee?” Hij vertelde dat hij het wel eens lastig vond met een zieke vrouw thuis. Op dat moment besefte de jonge moeder dat het geen spelletje was, maar dat de oudere man aan de andere kant op dezelfde bank zijn eigen verhaal wilde delen. Ze vroeg en luisterde. Ze raakte steeds meer betrokken op zijn verhaal. Daar op de bank in de soos deelden twee bijna onbekende gemeenteleden een verhaal.

De observator had alleen maar zitten luisteren. In de evaluatie van het gesprek met z’n drieën schoot hij helemaal vol. Hij vertelde over zijn eigen vader en het verlies van zijn moeder. Hij herkende zoveel in het leven van de man, die zijn verhaal had verteld op deze avond over het geloofsgesprek en vroeg: “Mag ik u even omhelzen?”

Op de cursusavonden over het Geloofsgesprek die door de pastoraal werkers en het ‘Huis van Groei’ zijn gegeven, is veel gedeeld. Veel broers en zussen gingen het gesprek aan en verbaasden zich erover dat het gesprek nu wel van de grond kwam. De meeste deelnemers vertelden dat het zo lastig is om met elkaar echt het gesprek aan te gaan. Hoe kom je verder dan de ‘koetjes en kalfjes’, ‘de zonnepanelen’ en ‘de warmtepomp’? Wat weerhoudt mensen om vragen te stellen over datgene wat voor de ander echt belangrijk is? Aan het eind van de avond hadden de deelnemers een paar handvaten gekregen, maar vooral de ervaring van het voeren van een gesprek.

Gesprekken moet je doen. Je niet laten tegenhouden door hoge verwachtingen en allerlei mitsen en maren. Als je geïnteresseerd bent in de ander en bereid bent om te luisteren dan lukt het en kom je verder met elkaar. Dan heb je misschien de eerste keer het spel ‘Kaarten op tafel’ nodig, maar daarna kun je dat zelf en gaat het steeds beter. Gewoon doen. Durven fouten te maken en opnieuw gewoon doen.

Verbonden in het licht
Het gaat in het leven over onze verhalen, onze persoonlijke geschiedenis, die ons maakt tot wie wij zijn. Die verhalen zijn niet altijd mooi en succesvol. Zoals Chiel Vleesenbeek in de preek op 3e adventszondag zei: "Er zitten barsten en scheuren in ons leven." Maar het zijn wel die krassen uit ons leven, die maken wie wij zijn geworden. Als wij die barsten en scheuren durven delen en de schijn niet hoeven op te houden, kunnen wij echt met elkaar verbonden raken. In alle rust, want wij mogen weten dat God juist met Zijn licht daar wil schijnen waar wij gefaald hebben of denken te falen. Daar waar onze krassen zichtbaar worden, mogen en kunnen wij elkaar aanvaarden en vertellen over ons eigen leven. Waarin wij ook mogen ervaren, dat God daar doorheen schijnt in ons leven.

Het Geloofsgesprek is geen truc of kunstje. Het is het leven met elkaar delen in de verbondenheid met Jezus, die naar de aarde toe kwam, omdat hij ons leven wilde delen. Kerst is het grote gebeuren van Gods openheid naar ons. Hij wil Zijn licht over ons leven laten schijnen. Hij zoekt ons op, daar waar wij zijn. Wij krijgen dat licht iedere keer mee in de zegen in de kerkdienst: God zegene u en hij behoede u, God schijnt zijn licht over u en zij u genadig. Dat wil zeggen: Hij wil met ons meegaan in ons leven en ons daarin genadig zijn. Dat doet hij heel concreet door ons met elkaar te verbinden en vrede te schenken. Gods genade mogen wij ervaren in elkaars aanwezigheid en in ons luisterend oor.